رمان پسامدرن و فیلم
نگاهی به ساختار و مضامین فیلم میکس
تهران: انشارات هرمس، ۱۳۸۶
این کتاب کوششی است برای بررسی فیلم میکس، ساخته‌ی داریوش مهرجویی، در پرتو نظریه‌های رمان پسامدرن. قصد من این است که نشان دهم چرا ساختار این فیلم و نیز تکنیک‌های به‌کاررفته در آن، بسیار همانندِ ساختار و صناعاتی است که در رمان‌های دهه‌ی ۱۹۶۰ به این سو رواج یافته است که معمولاً با نام پسامدرنیسم به آن‌ها اشاره می‌شود. شالوده‌ی بحثِ ارائه شده در تک‌نگاریِ حاضر، این فرض است که فیلم و رمان دو ژانر قیاس‌پذیر هستند و می‌توان نظریه‌هایی را که در نقد ادبی جدید درباره‌ی رمان معاصر پرورانده شده‌اند، در بررسیِ نقادانه‌ی فیلم‌های سینمای معاصر هم به کار بُرد. دلایل این قیاس‌پذیری و نیز مفاهیم مشترکی را که به منظور کاوش معنا و چگونگیِ برساخته شدنِ معنا در رمان و فیلم می‌توان استفاده کرد، به تفصیل در فصل‌‌های مختلف این نوشتار توضیح داده‌ام.